barut
aldıkça biçimini
artıyor
yükü toprağın
dolduruyor
içini biçimini veren
azalıyor
gücü baharın
kanı
hızlı yutuyor burada tabiat
ve
revaçta yapma çiçekler
acıtmıyor
elimi dikeni gülün
genzimdeki
seramik ve plastik kokusu kadar
süslendikçe
yüzleri duvarların
taşındıkça
kırlar tablolara
balkonlara
dizilen saksılar
bir
çocuğun gözünde sadece doğadır
saksılar
ki el işi bir bahar
mevsimsiz
çiçekler için mezar
yankısından
telaşlı demirin sesi
ulaştığında
tahtadan evlere
bir
tek evleri yakmıyor yangın
ve
masadaki karanfil de
bir
şiire hazırlanıyor yutkunarak yazılacak
karşısında
kavaktan alıkonmuş bir sazın
kendi
ağıdını yakamayan sazın
paslandığında
teli kopmadığında ipi
ya
ateşe dahil olacak
ya da
posterlerin arasına asılacak
bir
rezidansın
ayağında
çamur yoksa insanın
yerden
sıçrayan sadece insandır
ki
intiharını ölümden saymayın hastanın
Yorumlar
Yorum Gönder